ผู้มีส่วนได้เสียหลัก : ผู้ถือหุ้น/ ชุมชน/ ลูกค้าและผู้บริโภค/ ภาครัฐและองค์กรภาคประชาสังคม
|
|
เป้าหมาย
|
ผลการดำเนินงาน
|
|---|---|---|
|
การร้องเรียนด้านสิ่งแวดล้อมในระดับรุนแรงมาก*
|
ไม่มีข้อร้องเรียนด้านสิ่งแวดล้อมในระดับรุนแรงมาก*
|
ไม่มีข้อร้องเรียนด้านสิ่งแวดล้อมในระดับรุนแรงมาก*
|
|
การดึงน้ำมาใช้ (Water Withdrawal)
|
ลดลงร้อยละ 5
|
เพิ่มขึ้นร้อยละ 20.7**
|
*ระดับรุนแรงมาก หมายถึง มีการต่อต้านจากสังคมอย่างรุนแรงและลุกลามเป็นกลุ่มใหญ่ จนอาจต้องเข้าสู่กระบวนการวางแผนความต่อเนื่องทางธุรกิจ หรือมีหนังสือสั่งให้หยุดการดำเนินการตามมาตรา 39 แห่งพระราชบัญญัติโรงงาน พ.ศ.2535
**ปริมาณการดึงน้ำมาใช้ในปี พ.ศ.2567 เพิ่มขึ้น เนื่องจากมีการขยายขอบเขตการเก็บข้อมูลให้ครอบคลุมบริษัทใหม่
คณะกรรมการบริษัทได้กำหนดให้มีนโยบายความมั่นคง ความปลอดภัย อาชีวอนามัย และสิ่งแวดล้อม* ที่ชัดเจนและสนับสนุนทรัพยากรที่จำเป็น เพื่อนำไปสู่การจัดทำมาตรการป้องกัน เฝ้าระวัง แก้ไข และการตรวจสอบระบบต่างๆ ด้านสิ่งแวดล้อม โดยได้กำหนดให้มีหน่วยงานที่ดูแลงานด้านสิ่งแวดล้อมโดยตรงในทุกโรงงานเพื่อรับผิดชอบให้การขับเคลื่อนมาตรการต่างๆ และทำหน้าที่ให้ความรู้ความเข้าใจพร้อมทั้งรณรงค์การอนุรักษ์ด้านสิ่งแวดล้อม ทั้งต่อพนักงาน ชาวไร่ และชุมชน รวมถึงผู้มีส่วนได้เสียที่เกี่ยวข้อง และกำหนดให้มีการประชุมร่วมกับฝ่ายบริหารระดับสูงของธุรกิจน้ำตาลและไฟฟ้าภายใต้น้ำตาล อย่างน้อยเดือนละ 1 ครั้ง เพื่อติดตาม ขอความเห็นและแลกเปลี่ยนข้อมูลระหว่างกัน รวมถึงเปิดโอกาสให้ผู้มีส่วนได้เสียทั้งภายในและภายนอกได้แจ้งข้อมูล ให้ข้อเสนอแนะหรือร้องเรียนเกี่ยวกับผลกระทบด้านสิ่งแวดล้อมได้ในหลากหลายช่องทาง ส่วนในกลุ่มธุรกิจอื่นๆ จะจัดให้มีการประชุมร่วมกับฝ่ายบริหารประจำโรงงานในรูปแบบการประชุมคณะกรรมการความปลอดภัย อาชีวอนามัยและสภาพแวดล้อมในการทำงาน (คปอ.) ทั้งมิติความปลอดภัยและสิ่งแวดล้อมอย่างน้อยเดือนละ 1 ครั้งเช่นกัน และมีการจัดตั้งคณะกรรมการไตรภาคีสำหรับโรงงานขนาดใหญ่และคณะกรรมการร่วมกับชุมชนสำหรับโรงไฟฟ้าขนาดไม่เกิน 9.9 เมกะวัตต์ ซึ่งทั้ง 2 คณะประกอบด้วยตัวแทนจากภาคส่วนโรงงาน หน่วยงานภาครัฐและชุมชน เพื่อให้มีการร่วมแสดงความคิดเห็น เสนอแนะ และนำมาพัฒนาปรับปรุงระบบการบริหารด้านสิ่งแวดล้อมอย่างยั่งยืน อันจะช่วยให้การพัฒนางานด้านสิ่งแวดล้อมเป็นไปอย่างมีประสิทธิภาพ
บริษัทมีการบริหารจัดการสิ่งแวดล้อมอย่างเป็นระบบตามมาตรฐานสากล ISO14001 ซึ่งประกอบด้วยการกำหนดนโยบายสิ่งแวดล้อม การวางแผนเพื่อสนองนโยบาย การทำความเข้าใจองค์กรและบริบทขององค์กรร่วมถึงผู้มีส่วนได้เสีย การประเมินความเสี่ยงและประเด็นด้านสิ่งแวดล้อม การสนับสนุนต่างๆเพื่อการนำไปปฏิบัติและการดำเนินการ การตรวจสอบและการปฏิบัติแก้ไข พร้อมทั้งการทบทวนและปรับปรุงให้ดีขึ้นอย่างต่อเนื่อง โดยได้กำหนดแนวทางการระบุปัญหาและประเมินผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมดังนี้
|
|
|
|---|---|
|
ฝ่ายบริหาร
|
กำหนดนโยบาย สนับสนุนทรัพยากร และให้อำนาจในการตัดสินใจแก่ตัวแทนฝ่ายบริหารด้านสิ่งแวดล้อม (EMR : Environmental management representative) ประกาศแต่งตั้งคณะจัดการสิ่งแวดล้อมโดยมี EMR เป็นฟันเฟือนหลักในการขับเคลื่อนระบบ
|
|
วิศวกร/หัวหน้าแผนก/ผู้รับผิดชอบแต่ละฝ่าย
|
ระบุประเด็นปัญหาและประเมินผลกระทบด้านสิ่งแวดล้อม เพื่อหาผลกระทบในระดับต่างๆ และพิจารณาจัดการแก้ไข เพื่อลดปัญหาและผลกระทบ ซึ่งครอบคลุมลักษณะปัญหาสิ่งแวดล้อมต่างๆ ดังนี้
|
|
คณะจัดการสิ่งแวดล้อมร่วมกับวิศวกร/หัวหน้าแผนก/ผู้รับผิดชอบแต่ละฝ่าย
|
กำหนดประเด็นปัญหาสิ่งแวดล้อมที่มีนัยสำคัญ เตรียมวัตถุประสงค์และเป้าหมายสิ่งแวดล้อม และแผนงานสิ่งแวดล้อม เพื่อกำหนดมาตรการแก้ไขป้องกัน โดยขับเคลื่อนผ่านคณะจัดการสิ่งแวดล้อม ซึ่งทำหน้าที่ตรวจสอบ อนุมัติ ติดตามผลดำเนินการ และรายงานต่อฝ่ายบริหาร เพื่อเป็นการทบทวนปรับปรุงต่อไป
|
|
หัวหน้าแผนก/ผู้จัดการฝ่าย/คณะทำงานฯ/ผู้รับผิดชอบของหน่วยงาน
|
ติดตามผลและประเมินประสิทธิภาพที่เกี่ยวข้องทบทวนและปรับปรุงลักษณะปัญหาสิ่งแวดล้อม และนำเสนอต่อฝ่ายบริหารอย่างน้อยปีละ 1 ครั้ง
|
ซึ่งจากการปฏิบัติตามแนวทางข้างต้น บริษัทสามารถบ่งชี้ผู้มีส่วนได้เสีย วิเคราะห์และประเมินความเสี่ยงและโอกาสที่เกี่ยวข้องกับการป้องกันมลพิษและรักษาสิ่งแวดล้อม เพิ่มสมรรถนะการจัดการสิ่งแวดล้อม ก่อให้เกิดการปฏิบัติตามข้อบังคับทางกฎหมายและข้อกำหนดอื่นๆที่เกี่ยวข้อง การดำเนินการให้เป็นไปตามวัตถุประสงค์ด้านสิ่งแวดล้อม เพิ่มความโปร่งใสในการทำงานและสร้างความเชื่อมั่นที่ดีให้กับผู้มีส่วนได้เสีย
มิตรผลมีการวิเคราะห์ผลกระทบ (Impact) ของการดำเนินธุรกิจที่มีต่อน้ำ และความพึ่งพา (Dependency) น้ำของกิจกรรมทางธุรกิจตั้งแต่ต้นน้ำจนถึงปลายน้ำผ่านการใช้เครื่องมือ ENCORE (ENsemble for CO-Re-Analysis) เช่น การประเมินผลกระทบของการใช้น้ำ (Water use) ของบริษัท เป็นต้น นอกจากนี้บริษัทยังได้มีการประเมินความเสี่ยงด้านน้ำผ่านเครื่องมือ World Wildlife Fund’s Biodiversity Risk Filter (WWF BRF) เช่น การประเมินด้านความพอเพียงของน้ำ (Water Availability) การประเมินเรื่องคุณภาพของน้ำ (Water Quality) เป็นต้น โดยวัตถุประสงค์ของการประเมินเหล่านี้ เพื่อให้บริษัทสามารถเชื่อมโยงและเข้าใจว่าธุรกิจของบริษัทมีการพึ่งพาและส่งผลกระทบต่อทรัพยากรน้ำอย่างไร รวมถึงความเสื่อมโทรมของทรัพยากรน้ำจะสามารถสร้างความเสี่ยงแก่ธุรกิจได้อย่างไร เพื่อให้บริษัทสามารถวางแผนและบริหารจัดการอย่างเหมาะสมต่อไป อีกทั้งบริษัทยังมีการศึกษาถึงผลกระทบของเอลนีโญและลานีญาที่อาจจะส่งผลกระทบต่อผลผลิตภาคการเกษตรอย่างอ้อย ผ่านการพิจารณาจากผลพยากรณ์หยาดน้ำฟ้า (Precipitation) และปริมาณน้ำฝน (Rainfall) ของกรมอุตุนิยมวิทยา เพื่อคาดการณ์ถึงความพอเพียงของปริมาณน้ำในไร่และสามารถบริหารจัดการน้ำในไร่ได้อย่างมีประสิทธิภาพและเพียงพอต่อการเจริญเติบโตของต้นอ้อย (สามารถอ่านเพิ่มเติมได้ในบทการบริหารจัดการไร่และน้ำในไร่)
ในกระบวนการผลิตภาคอุตสาหกรรมจะพบว่ามีน้ำที่ผ่านการใช้งานและมีการปนเปื้อนออกมาจากระบบหรือการใช้งานภายในโรงงาน ซึ่งจะถูกเรียกโดยรวมว่า “น้ำเสีย” ซึ่งบริษัทมีการกำหนดให้มีกระบวนการในการบำบัดน้ำเสียด้วยระบบต่างๆ ตามความเหมาะสมของคุณภาพน้ำเสียและพื้นที่ตั้งของโรงงาน เช่นระบบบำบัดน้ำเสียแบบบ่อผึ่ง (Oxidation pond) และระบบบำบัดแบบตะกอนเร่ง (Activated sludge) โดยน้ำทิ้งจะต้องมีคุณภาพเป็นไปตามประกาศกระทรวงอุตสาหกรรม เรื่องกำหนดมาตรฐานควบคุมการระบายน้ำทิ้งจากโรงงาน พ.ศ. 2560 และประกาศกระทรวงวิทยาศาสตร์ เทคโนโลยีและสิ่งแวดล้อม ฉบับที่ 3 (พ.ศ. 2539) เรื่องกำหนดมาตรฐานควบคุมการระบายน้ำทิ้งจากแหล่งกำเนิดประเภทโรงงานอุตสาหกรรมและนิคมอุตสาหกรรม
ในปี พ.ศ.2567 มิตรผลได้วางแผนพัฒนาการบริหารจัดการน้ำเสียในพื้นที่โรงงานน้ำตาลมิตรภูเขียว จังหวัดชัยภูมิ เป็นแห่งที่ 2 เพื่อปรับปรุงคุณภาพน้ำเสียให้สามารถนำน้ำเสียจากกลับมาใช้ได้ใหม่ โดยการปรับเปลี่ยนระบบบำบัดน้ำเสียของโรงงานน้ำตาลมิตรภูเขียวเป็นระบบแบบตะกอนเร่ง (Activated sludge) โดยระบบบำบัดน้ำเสียดังกล่าวเป็นวิธีการบำบัดทางชีววิทยาที่พึงพาแบคทีเรียที่ใช้ออกซิเจน(Aerobic Bacteria) เป็นตัวหลักในการย่อยสลายสารอินทรีย์ในน้ำเสีย โดยภายหลังจากการเปลี่ยนมาใช้ระบบบำบัดน้ำเสียดังกล่าวคาดว่าจะทำให้บริษัทสามารถนำน้ำหลังการบำบัดไปใช้ในไร่ของบริษัทประมาณ 2,000 ลบ.ม./วัน และวนกลับมาใช้ในอุทยานประมาณ 3,500 ลบ.ม./วัน
เพื่อให้มีการบริหารจัดการน้ำอย่างมีประสิทธิภาพ มิตรผลจึงได้นำหลัก 4Rs เข้ามาประยุกต์ใช้ ซึ่งประกอบด้วย 1) การจัดหาแหล่งน้ำผิวดินและแหล่งน้ำใต้ดินเพื่อเป็นแหล่งน้ำสำรอง (Resource) 2) ลดการใช้น้ำในกระบวนการผลิต (Reduce) 3) การหมุนเวียนน้ำที่เกิดจากกระบวนการผลิตกลับมาใช้ซ้ำ (Reuse) 4) การนำน้ำที่ผ่านกระบวนการบำบัดกลับมาใช้ใหม่ภายในโรงงาน (Recycle) ซึ่งหลักการ 4Rs จะช่วยลดผลกระทบเรื่องการบริหารจัดการน้ำใช้ในการดำเนินธุรกิจของมิตรผล โดยมีรายละเอียดแนวทางการบริหารจัดการดังนี้
บริษัทกำหนดให้มีมาตรการจัดการคุณภาพอากาศเพื่อควบคุมและแก้ไขปัญหามลพิษทางอากาศตั้งแต่แหล่งกำเนิดไปจนถึงแหล่งแพร่กระจาย เพื่อป้องกันและลดผลกระทบในด้านคุณภาพอากาศที่อาจจะเกิดขึ้นแก่ชุมชนโดยรอบ ซึ่งรายละเอียดแนวทางในการจัดการคุณภาพอากาศของแต่ละโรงงานจะมีความแตกต่างกันออกไปตามความเหมาะสม โดยมาตรการต่างๆ สามารถแบ่งออกเป็น 3 แนวทางหลักดังนี้
ด้วยความมุ่งมั่นในการพัฒนาภาคเกษตรไทยตามแนวคิด ‘เปลี่ยนสิ่งที่ไร้ค่า…ให้เป็นสิ่งที่มีคุณค่า’ หรือ ‘From Waste to Value Creation’ มิตรผลจึงมุ่งพัฒนาธุรกิจด้วยการนำวัสดุที่ไม่ใช้แล้วจากธุรกิจหนึ่งไปต่อยอดสร้างมูลค่าให้กับอีกธุรกิจหนึ่งอย่างต่อเนื่อง เช่น นำชานอ้อยมาผลิตเป็นพลังงานไฟฟ้าชีวมวล นำกากน้ำตาลมาต่อยอดเป็นเอทานอล นำกากตะกอนหม้อกรองและน้ำกากส่ามาเป็นวัตถุดิบในการผลิตปุ๋ย เป็นต้น รวมถึงการต่อยอดไปสู่ผลิตภัณฑ์ชีวภาพ (Bio-based) เพื่อทดแทนผลิตภัณฑ์ที่มาจาก Petroleum-based ซึ่งเป็นรูปแบบที่ช่วยลดของเหลือทิ้ง ลดการสร้างผลกระทบต่อห่วงโซ่คุณค่าและช่วยต่อยอดสร้างธุรกิจใหม่ให้กับองค์กรอีกด้วย นอกจากนี้บริษัทมีแนวทางดำเนินการส่งเสริมทั้งทางวิชาการ งานวิจัยผลิตภัณฑ์ใหม่ การศึกษาดูงานการบริหารจัดการของเสีย ตลอดจนการดำเนินการทางอ้อมในด้านการเงิน ซึ่งมีการจัดทำราคากลางในการกำจัดกากอุตสาหกรรม เพื่อให้สอดคล้องตามหลักปฏิบัติสากลและเพื่อการดำเนินงานอย่างมีประสิทธิภาพ
มิตรผลมีการกำหนดกลยุทธ์การบริหารจัดการของเสียตามแนวคิดลำดับขั้นของการจัดการของเสีย (Waste hierarchy) ประกอบด้วยการลดของเสียที่ก่อกำเนิด (Avoid/Reduce) การนำกลับมาใช้ซ้ำ (Reuse) การรีไซเคิล (Recycling) และการนำกลับคืนอื่น ๆ (Recovery)
เพื่อเพิ่มศักยภาพในการจัดการของเสียของบริษัทให้ดียิ่งขึ้น อุทยานมิตรผลด่านช้าง จึงได้ริเริ่มศึกษาพร้อมเก็บรวบรวมข้อมูลการเกิดของเสียอย่างเป็นระบบ เพื่อนำไปพัฒนาการทำข้อมูลลักษณะของของเสีย หรือ Waste Profile เป็นฐานข้อมูลของเสียที่จะเป็นประโยชน์ต่อการขยายผลการบริหารจัดการในอนาคต โดยฐานข้อมูลดังกล่าวจะเป็นฐานข้อมูลที่มีความครบถ้วนซึ่งจะประกอบไปด้วย ชนิด ปริมาณ จุดกำเนิด และวิธีการจัดการของเสียแต่ละชนิดตามมาตรฐานระบบการจัดการสิ่งแวดล้อม โดยบริษัทมีแผนที่จะส่งเสริมให้อุทยานมิตรผลด่านช้างเป็นต้นแบบการรีไซเคิลแบบระบบปิด หรือ Closed-loop Recycling Model ที่เกิดจากความร่วมมือกับองค์กรอื่นๆ เป็นการเชื่อมโยงพันธมิตรในห่วงโซ่คุณค่าเข้าด้วยกัน เพื่อสร้างระบบการนำของเสียมาใช้ให้เกิดประโยชน์สูงสุดและลดของเสียที่จะนำไปฝังกลบ โดยบริษัทยังมีแผนที่จะทำการรับรองข้อมูลปริมาณของเสียที่นำไปใช้ประโยชน์อื่นแทนการฝังกลบโดยหน่วยงานรับรองอิสระเพื่อติดตามและพัฒนาการบริหารจัดการของเสียให้มีประสิทธิภาพสูงสุดอีกด้วย
นอกจากการดำเนินงานตามแนวทางการบริหารจัดการของเสียข้างต้น มิตรผลยังมุ่งมั่นคิดค้นพัฒนาและลงทุนในงานวิจัยเพื่อเพิ่มมูลค่าให้กับวัสดุเหลือทิ้งที่เกิดขึ้นระหว่างกระบวนการผลิต อีกทั้งยังเป็นการลดของเสียไปยังหลุมฝังกลบอีกด้วย โดยปัจจุบันบริษัทมีการลงทุนด้านนวัตกรรมและการวิจัย เพื่อยกระดับประสิทธิภาพและลดของเสียอย่างยั่งยืนผ่านโครงการต่างๆ ซึ่งสามารถอ่านรายละเอียดเพิ่มเติมได้จาก รายงานความยั่งยืนประจำปี 2567
การจัดอบรมหลักสูตรระบบการจัดการสิ่งแวดล้อมและความปลอดภัย (ISO14001 & ISO45001)
ในปี พ.ศ.2567 มิตรผลได้มีการจัดหลักสูตรระบบการจัดการสิ่งแวดล้อมและความปลอดภัย (ISO14001 & ISO45001)
แก่หน่วยงานเป้าหมายด้วยความมุ่งหวังว่าพนักงานจะสามารถนำองค์ความรู้ทั้งในด้านอาชีวอนามัยและความปลอดภัย รวมไปถึงความรู้ด้านสิ่งแวดล้อมทั้งการจัดการน้ำเสีย การจัดการมลพิษทางอากาศและการจัดการของเสีย มาประยุกต์ใช้ให้เกิดประโยชน์ในการทำงานและในชีวิตจริง
การจัดอบรมการลดของเสีย
มิตรผลมีการจัดอบรมการลดของเสียให้แก่พนักงานตามระเบียบปฏิบัติงาน (Environmental Procedure) เรื่องการจัดการขยะ วัสดุที่ไม่ใช้แล้ว และกากอุตสาหกรรม ซึ่งมีความแตกต่างกันไปตามบริบทและสภาพแวดล้อมของโรงงาน อาทิ โรงงานน้ำตาลมิตรภูหลวง จังหวัดเลย ได้มีการจัดอบรมการบริหารจัดการเพื่อลดของเสีย และนำมาปรับใช้ในการจัดการขยะเพื่อช่วยลดปริมาณขยะที่ต้องกำจัด ลดการใช้ทรัพยากรและลดผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม ซึ่งเนื้อหาการอบรมครอบคลุมไปถึงการคัดแยกขยะ ทั้งการจัดการขยะทั่วไป ขยะรีไซเคิลและขยะอันตราย รวมไปถึง “By-product” นำไปเป็นวัสดุปรับปรุงดินในพื้นที่การเกษตร ซึ่งภายหลังจากการอบรมได้มีการนำไปปฏิบัติจริง เช่น โครงการเก็บแยกแลกของซึ่งเป็นการคัดแยกขยะรีไซเคิลเพื่อนำไปขายต่อ การต่อยอดเศษอาหารที่เหลือจากโรงอาหารเพื่อทำเป็นปุ๋ยหมักและน้ำหมักชีวภาพ การรวบรวมกล่อง UHT เพื่อนำไปบริจาคทำเป็นหลังคาเขียว เป็นต้น
เพื่อยกระดับและขยายขอบเขตระบบการบริหารจัดการด้านสิ่งแวดล้อม (Environmental Management System หรือ EMS) ให้สอดคล้องตามมาตรฐานสากล และเพื่อให้การกำกับดูแลและการบริหารจัดการอยู่ภายใต้นโยบายเดียวกัน มิตรผลจึงได้ตั้งเป้าหมายการจัดทำระบบ Multi-site Certification โดยครอบคลุมการรับรองระบบการบริหารจัดการสิ่งแวดล้อมขององค์กร (หรือ ISO14001) และระบบการจัดการอาชีวอนามัยและความปลอดภัย (หรือ ISO45001) ซึ่งในปี พ.ศ.2567 มิตรผลได้บรรลุการจัดทำระบบ Multi-site Certification เป็นผลสำเร็จภายใต้การบริหารแบบ Single system ของโรงงานน้ำตาลและโรงไฟฟ้าชีวมวลจำนวนทั้งสิ้น 13 แห่ง
นโยบายความมั่นคง ความปลอดภัย อาชีวอนามัย และสิ่งแวดล้อม
